saraiki poetry سرائیکی شاعری (شاکر شجا ء آبادی )
بے رخیاں دا کوئی راز تاں ڈس اوں کوں واسطے ڈینداں ریہاں
میکوں پچھاں تروڑ سٹیندا گے ہتھ جوڑ منیندا ریہاں
متاں کئی غلطی ہواں کر بیٹھا ڈینہ رات سوچیندا ریہا ں
ایہا غلطی نظری ہے شاکر, جو پیا ر کریندا ریہاں
saraiki poetry;
بے دید سجڑں دی یاری کنوں ایویں سنج ہوے تاں ٹھیک اے
بے دید کڈاہیں ڈکھ سکھ وچ نا تھیسی مول شریک اے
منگو وعدہ ملڑں دا بھل چک کے نت ڈیسی غلط تریک اے
کتا پال کے شاکر کھیر پلا بے دید کنوں تاں ٹھیک اے
Saraiki poetry :
میڈی یکدم یار تیاری تے حیران نا تھی میں ول آساں
ایمان میڈے تے شک نا کر بیمان نا تھی میں ول آساں
ضائع تھیسن ہنجو ،ہنجواں دا نقصان نہ تھی میں ول آساں
رکھ حوصلہ شاکر پرسوں تئیں پریشان نا تھی میں ول آساں
میکوں میڈا ڈکھ میکوں تیڈا ڈکھ میکوں ہر مظلوم انسان دا ڈکھ
جتھاں ظلم دی بھا پئی بلدی ہے میکوں روھی چولستان دا ڈکھ
جتھاں کوئی انصاف دا ناں کوئنی میکوں پورے پاکستان دا ڈکھ
جہڑے مر گے ہن او مر گے ہن میکوں جیندیں قبرستان دا ڈکھ
شاکر شجا آبادی sriki poetry ,shakir shuja abadi best poetry collection
رہندیں پرھر ویلے توں میڈآ سوہڑاں چن کوڑیل آ
کڈھ تھک دی کار سٹیندا ہیں ہر گالھ توں وات وکیل آ
کیتا کیں بدرہ ہئی شاکر توںمیڈا چن دلدار عقیل آ
کیوں پچھوں پے گئیں خوشیاں دے میڈے سکھ دے عزرائیل آ
پیا رسدیں زور مسائیں دلبر کئی
عزرڈسا ول رس پویں
میکوں کوڑآ کرکہیں گالھ کنوں کجھ
ذمے لا ول رس پوویں
رکھ سامڑیں میڈے ماضی کوں کئی گول
خطا ول رس پویں
یا اپڑیں باجھوں شاکر دا کئی یار
ڈکھا ول رس پوویں
اے
قسمت راہ وچ کنڈیاں دا نہ جال کھنڈا میں دھر بجڑیں
ہڑں
سوچ وچار دیوچ میڈانہ وقت ونجا میں دُھر پجڑیں
میڈاہڑں
تئیں رستہ روکیا ہئی اج راستہ لا میں دھر پجڑٰیں
میڈا
بت جے شاکر پجڑں دانئیں میڈی روح پجوا میں دھر پجڑیں
توں
ساڈا بڑں نہ بڑں دلبر ہے گالھ صفا اساں تیڈڑے ہیں
ڈے
گوڈے نال جاہ ساکوں یا دور بلھا اساں تیڈڑے ھیں
ساڈے
ڈوھیں ہتھ ہن اکھاں تھےجہیں قسم چوا اساں تیڈڑے ہیں
رکھ آپ
غلامی وچ شاکر یا ویچ وٹا اساں تیڈڑے ہیں
Saraiki poetry :
اے باد صبا اوندی زلف ہٹا اکھ جام وصال داپی گھنسی
اوندی بھرم شرم دی رہ ویسی میڈا دل وی
راضی تھی گھنسی
میڈا زخمی جگر ہزار وطوں کوئی ہک ڈوں پھٹ تاں سی گھنسی
چلو شاکر تیڈے بخت وچوں ڈوں چار ڈیہاڑے جی گھنسوں
مہمان
نہ ہن کوئی ڈاکو ہن جہڑے مار کے ٹر گن ڈاکے
میڈا
جمدیں لا دا پوہریا ہا لٹیا بے درداں ویندلا لے
میڈا
ذر لٹدے میڈا گھر لٹدے میڈا ور نہ ویندے چا کے
کر سیج
سسی دی سنج شاکر کیچ پھٹ گن اٹھ درکا کے
ہر پاسوں فکر دی تھگڑی وچ ڈتو زندگی
سی میں کیا جیواں
کھا تیر غماندے جگر میڈا گیا زخمی تھی
میں کیا جیواں
چلو تیر کجھ رت آس بچائی وی ہئی گیاں
سو کراں پی میں کیا جیواں
ہر حال توں واقف ہئیں شاکر اجاں اہدیں
جی میں کیا جیواں
او وقت ہا یار چھر کی دا میں املک گالھا بھولا ہم
کر سو دا سکھ دی زندگی دا گل پاتا پیت دا چولا ہم
بس شاکر بال ایاڑآں ہم نہ سمجھا عشق دا رولا ہم
اجاں دل پکھی اڈراک نہ ھا پئی نظر حسن دے داڑیں تے
ونج چنج ماریُس اُٹکی گاری پئی گل معصوم نماڑیں تے
اُتوں موٹی اکھ دا تیر لگا نہ رہ گیا ہوش ٹھکاڑیں تے
ونج کیتے یار شکار نویں روے شاکر حال پڑاڑیں تے
جڈاں زندگی پیار توں خالی ہئی وچ درد الم شامل نہ ھا
میڈے چارچفیرے خوشیاں ہن دل سوکھا ہا بسمل نہ ھا
کڈیں پیار کریساں زندگی وچ میڈا یار اراسہ تل نہ ھا
کیڈا شاکر جادوگر نکلئے اُوڈوں اکھ لڑی ایڈوں دل نہ ھا
میں ڈھول کوں آکھیا جند ماڑیں کر صلح جیویں جنگ نہ کر
شالا بخت اقبال کوں رنگ لگنی میڈے پیار کو چن بے رنگ نہ کر
میڈی وسدی رسدی زندگی کوں ڈکھ نال توں چوڑ چڑنگ نہ کر
سڑ بھج کے بولیا چن شاکر بس ٹر تھی میکوں تنگ نہ کر
ریہا تانگھ تصور نظراں وچ کہیں دور دراز بدل وانگوں
ریہا بلدا سینہ ہجر دے وچ کہیں دُھپ دے سڑدے پھل وانگوں
ہنجوں اکھیاں دی در سال وچوں ریہے لڑھدے ہاڑدی چھل وانگوں
ایویں شاکر نہ شالا کل گزرے جیویں اج گزری ہے کل وانگوں
ہڑں کرم چا کر میڈی حالت دے میڈا مولا کرم نوازا
توں واقف ہیں ہر گالھ کنوں میڈے رازاں دا ہمرازا
میڈیاں چیکاں دھاڑیں دا کڈاں سڑنسیں آوازا
کڈاں کھلسی شاکر دے کیتے تیڈی رحمت دا رروازہ
تلوں پاڑاں کوں آ سیک گیا اتوں سڑ گئی ڈالی ڈالی
او خبر نئی کیڑھی ہستی ہئی جہیں کھیڈی کھیڈ نرالی
اکھ بھال کے شاکر غور کیتا ہئی سامڑیں باغ دا مالی
میں بھاڑں پراڑآں جنگل دا کہیں رل گے دی منزل ہاں
جیندی آپت وچ نہ بڑں آوےاوں گھوٹ دی پھکی کھل ہاں
جینکوں شاکر چتھ تے سٹ ڈیندن بے کار مساگ دی چھل ہاں
جیندے میلے وچ کھیسے خالی ہن اوں بال غریب دا دل ہاں
میڈے دل دی سنج حویلی کوں توں اج وی ڈھول وسا سگدیں
میڈی رس گئی مست جوانی دی انمول بہار ولا سگدیں
توڑیں لکھ پہرے وی ہون پچھے دل ہوی تاں آ سکدیں
جھڑے ودن پھوت بڑائی شاکر غیراں دا سر جھکوا سگدیں
جہیں ڈینہ دا نکھڑیے چن میڈا میڈے بدل گئے ھالاتے
نہ اکھ لگدی نہ ہنج سکدی رہندیں بن بادل برساتے
وانگوں مردیاں دے تھی بدن گیا لگ گئی جیندی سکراتے
ہیں حال اچ ساکر کر گزریندیں اج ول آئی سال دی راتے
کڈاں جان عزابوں ونج چھٹسی آمکسن درد جگر دے
میڈے دل دے اندروں سولاں دے نت رہندن کوٹ اسردے
گھانی ڈکھ دی جے تئیں چالو ہے نی سکھ دے بیڑے تر دے
ایہو غم سجڑاں دا گھن مرسی جیہڑا
شارکر حال نظردے
نی محض قصور زمانے دا اساں آپ کوں آپ تباہ کیتے
کئی دخل نی وگڑی قسمت دا اتے نہ کوئی ظلم خدا کیتے
نا دل لیندے نہ ڈکھ چیندے ہیں عشق تاں سبھ کچھ آ کیتے
اے شاکر رووڑں عمراں دا ساکوں عطیہ یار عطا کیتے
0 Comments